|
از علی گفتن، نه در توان محدود ذهنهای ماست که راهی به افلاک عظمت او نداریم و نه حتی در قدرت واژهها که جرعههایی از اقیانوس وجود او را به سطر آورند، ولی به رسم ادب، به آزِ ثواب و به قصد خوشهچینی از خرمن بیکرانه وجودش، ظرف کوچک ادراکمان را زیر باران عظمت او گرفتهایم. این سطرهای ناچیز به این نیت نگاشته شدهاند.
در گلبرگهای گذشته، به بهانه تولد آن مولود، شب قدر، شهادت ایشان و حتی صفحههای ثابت درسهایی از نهجالبلاغه برای سال امام علی علیهالسلام ، گلبرگهای بسیاری از معرفت گرد هم آمدهاند. در این نوشته کوتاه، شبنمی به آن سبزهها افزودهایم.
علی علیهالسلام تجلی زیباترینها
زیباترین ولادت: شرافت ولادت در مهبط وحی و فرودگاه فرشتگان الهی؛ یعنی کعبه، تنها،افتخار اوست. زیباترین نام: نام او از نام خدا مشتق شد؛ علی.
زیباترین معلم: در محضر برترین وجود هستی زانوی آموختن بغل گرفت؛ در مکتب رسالت.
زیباترین ایثار: در شب نیرنگ کفر باوران برای قتل پیامبر، او بود که شجاعانه شمشیرها را انتظار کشید.
زیباترین عبادت: غرق در بحر دلدادگی، بیخود از خود، تیر را این هنگام باید از پای او بیرون کشید.
زیباترین حماسه: بدر، احد، خیبر، خندق؛ کدام کس را یارای هماوردی با اوست.
زیباترین سخنان: سخنش فروتر از سخن خالق و فراتر از سخن مخلوق بود؛ برادر قرآن.
زیباترین شهادت: هنگام عشقبازی با خدا، در محراب بندگی!
علی کیست؟
در نسل ابراهیم خلیل ریشه داشت. در خانه کعبه زاده شد؛ فضیلتی که نه پیش و نه پس از او، کسی در آن شریک نبود. در دامن نبوت رشد کرد. نخستین مسلمان شد؛ اولین مردی که به رسالت ایمان آورد. در روزهای سخت و پرآشوب، یاور اسلام گشت. سایهساری بود آرامشبخش، همراهی استوار و همیاری فداکار. لیلةالمبیت را او آفرید؛ در شب هجوم مشرکان برای قتل پیامبر در بستر ایشان آرمید. علی علیهالسلام در بدر، ذوالفقار حماسهآفرین بود؛ در احد، سپر ستمزدا و در خندق، تمامی اسلام که در برابر تمامی کفر ایستاد. علی از اهلبیت بود؛ همانان که از رِجس و شرک دور بودند و از تطهیر شدگان شمرده میشدند. علی علیهالسلام کسی است که خداوند دربارهاش گفته است: «پیشوا وولی شما، تنها خداست و پیامبر او و آنان که ایمان آوردند؛ همانها که نماز را بر پا میدارند و در حال رکوع زکات میدهند.» علی علیهالسلام تفسیر این همه فضیلت است؛ مردی که فقط یکبار در تاریخ هستی ظهور کرد.
جامع اضداد
از نکتههای شگرف زندگانی حضرت علی علیهالسلام که شگفتی همه ژرفاندیشانحقیقتجو را برانگیخته است، بیکرانگی ابعاد وجودی آن حضرت در همه فضایل اخلاقی است. امیر خاک و افلاک، جامع صفاتی بود که همراهی و همنشینی آنها در وجود یک فرد در باور آدمی نمیگنجد.
امام خمینی علیهمالسلام که در شناخت اهلبیت علیهمالسلام معرفتی بیمرز داشت، درباره این ویژگی امیرمؤمنان علی علیهالسلام میفرماید: «این علی همه چیز است؛ یعنی در همه ابعاد انسانیت درجه یک است، و لهذا هر طایفهای خودشان را به او نزدیک میکنند و خاصیت هر طبقه را هم دارد. خاصیت قدرت ورزشکارها را به طور وافی دارد. ... در عبادت، فوق همه عبادتکنندگان است. در زهد فوق همه زاهدهاست. در جنگ، فوق همه جنگجویان هست. در قدرت، فوق همه قدرتورزان هست و این یک اعجوبهای است که جمع مابین متضاد با هم کرده است.» «[آن حضرت [بعد از اینکه دست دو نفر دزد را قطع می‌کند، چنان نسبت به آنان عاطفه و محبت نشان میدهد و معالجه و پذیرایی می‌کند که مداحان حضرت میشوند. یا وقتی میشنود ارتش غارتگر معاویه خلخال از پای یک زن اهل ذمه درآوردهاند، به قدری ناراحت میشود و عواطفش چنان جریحهدار میگردد که در نطقیمیفرماید: اگر از تأثر این واقعه انسان بمیرد، قابل سرزنش نخواهد بود. با این همه عاطفه، روزی هم شمشیر میکشد و افراد مفسد را با کمال قدرت از پا در میآورد».
پرورش یافته عبدالله اعظم
امام راحل که ضمیری آمیخته با معرفت و روحی نور گرفته از شعاع خورشیدی اهلبیت داشت، نام و یاد حضرت علی علیهالسلام را با عشق و حرارتی برآمده از صمیم جان میبرد.امام خمینی رحمهالله درباره مقام و منزلت حضرت علی علیهالسلام میفرمود: «علی بن ابیطالب فقط بنده خدا بود و این، بزرگترین شاخصه اوست که میتوان از آن یاد کرد و پرورش یافته و تربیت شده پیامبر عظیمالشأن است و این از بزرگترین افتخارات اوست. کدام شخصیت میتواند ادعا کند که عبدالله است و از همه عبودیتها بریده است، جز انبیای عظام و اولیای معظم که علی علیهالسلام ، آن عبد وارسته از غیر و پیوسته به دوست که حجب نور و ظلمت را دریده و به معدن عظمت رسیده است، در صف مقدم است، و کدام شخصیت است که میتواند ادعا کند از خردسالی تا آخر عمر رسول اکرم صلیاللهعلیهوآله در دامن و پناه و تحت تربیت وحی و حامل آن بوده است جز علی بن ابیطالب که وحی و تربیت صاحب وحی در اعماق روح و جان او ریشه دوانده. پس او به حق عبدالله است و پرورش یافته عبدالله اعظم است».
ایمان حضرت علی علیهالسلام
|
فارغ از هر دو جهانم به گل روی علی
|
از خُم دوست، جوانم به خَم موی علی
|
|
طی کنم عرصه ملک و ملکوت از پی دوست
|
یاد آرم به خرابات چو ابروی علی
|
امام خمینی رحمهالله که تجلی پارساییاش هر چشم حقیقتبین را خیره میکرد، با شوری از سر شیدایی، ارجمندترین توصیفها را در وصف مولای پرهیزکاران میآورد. امام درباره ایمان حضرت علی علیهالسلام میفرمود: «به خودشان قسم... اگر بشر پشت به پشت یکدیگر دهند و بخواهند یک لا اله الا الله امیرالمؤمنین را بگویند، نمیتوانند. ... به مقام علی بن ابیطالب قسم که اگر ملایکه مقرّبین و انبیای مرسلین، غیر از رسول خاتم که مولای علی و غیر اوست، بخواهند یک تکبیر او را بگویند، نتوانند. حال قلب آنها را جز خود آنها نمیداند کسی.» «شما شیعه همان هستید که میفرمود: اگر همه عالم در مقابل من بایستند، تنها در مقابل همه میایستم. آن ایمان است که او را آنطور در مقابل همه چیز میایستاند. آن اخلاص اوست. آن روحانیت و معنویت اوست و شما هم شیعه او هستید».
شرح شیدایی
|
ای شاه شاهان جهان، الله مولانا علی
|
نظرات شما عزیزان:
[ چهار شنبه 8 خرداد 1398 ] [ 13:43 ] [ میر محسن محمودی ]
|
| | 
تبادل لینک هوشمند 
